Over De Kleine Grote Wereld
“I do not allow myself to be overcome by hopelessness, no matter how tough the situation. I believe that if you just do your little bit without thinking of the bigness of what you stand against if you turn to the enlargement of your own capacities, just that itself creates new potential”
– Vandana Shiva
Over mij
Ik ben Mandy, illustrator, moeder, dierenliefhebber en al van kinds af aan een natuurgekkie. Dat wil zeggen, leeftijdsgenootjes vonden mijn liefde voor de natuur een beetje vreemd. En eerlijk gezegd vinden veel leeftijdsgenoten dat nog steeds. Of weer, want nu zijn het andere mensen.
Maar doordat ik als kind een niet zo beste start had – ik werd geboren met een hartafwijking en kon niet goed mee met leeftijdsgenootjes – leerde ik al jong de wereld observeren. Zowel die van de mens als die van de natuur. En als heel vanzelfsprekend zag ik zo jong al hoe alles met elkaar in één systeem samenhangt en hoe dat ene systeem weer bestaat uit vele andere. Ik zag ook dat andere mensen dat systeem vaak niet zagen. Problemen worden vaak opgelost met visieloze symptoombestrijding in plaats van dat men nu eens goed onderzoekt wat de wortel van een probleem is. En daarmee wordt zó vreselijk veel stuk gemaakt. Dat gaat me aan het hart.
Als kind was ik fanatiek WNF Ranger. In de buurt kenden mensen mij van de reddingsacties en rommelmarkten voor het goede doel. Tegenwoordig collecteer ik niet meer. Maar ik volgde wel cursussen op het gebied van systeemtheorie, de nieuwe wetenschap die erkent dat het tijd is voor een holistische wetenschappelijke benadering van onze leefwereld. En gewapend met mijn camera, teken- en schildersspullen probeer ik mensen te laten zien hoe fascinerend en inspirerend mijn verkenning van dat systeem, van mijn Kleine Grote Wereld is en ze er met beeld iets over uit te leggen.
Ik ben dus een mens met een missie, een Artivist die heeft ontdekt dat mijn beeldtaal zachter, duidelijker en aansprekender is dan mijn wijsvinger. De natuur en het milieu liggen namelijk gevoelig. Zoals alles steeds gevoeliger lijkt te liggen in een alsmaar polariserender maatschappelijk klimaat. Maar ik wil mijn verhaal toch vertellen. En dus vertel ik het zo. Ik daag mezelf uit en verleg mijn grenzen in kennis en kunde in de hoop dat ik de mensheid daarmee een klein stukje verder van de grenzen van de natuur vandaan kan houden.
Missie
Zoals we wel weten, gaat het met de natuur niet heel geweldig. We leven in Nederland met heel veel mensen op een heel klein stukje aarde en de natuur boet alsmaar verder in.
We worden doodgegooid met berichtgeving over klimaatverandering en biodiversiteit, maar wat doen we daar mee? Zien we in het dagelijkse leven eigenlijk wel hoe het natuurlijke systeem dat ons draagt, er aan toe is? We leven veelal in steden of woonwijken en de meeste mensen komen met de natuur niet zoveel in aanraking. Onze technologische samenleving maakt dat het lijkt alsof de natuur met ons niet meer zoveel van doen heeft, alsof we die ontstegen zijn. Eten komt uit de fabriek en we kunnen al zó veel tegenwoordig dat we problemen als drinkwatertekorten en de verdwijning van meer dan 75% van onze insecten vast wel kunnen omzeilen. Maar kan dat eigenlijk wel?
Het antwoord is: nee, dat kan niet. Zonder vruchtbare aarde, biodiversiteit, voldoende grondwater en voldoende insecten om hun werk te doen, stort het natuurlijke systeem waar wij zo afhankelijk van zijn, ineen. En dan kan een boer niet boeren en een fabriek ons voedsel niet maken. Erg jammer voor de mens. Voor de natuur nog niet eens zo. Die gaat ook wel door zonder ons. Maar wij kunnen niet zonder de natuur. Het lijkt helaas alleen nog altijd maar een kleine groep mensen die daarvan doordrongen is. Of misschien hebben we het wel zo druk met z’n allen dat we er overheen kijken.
En daar moet iets aan gebeuren. En het goede nieuws is: als iets in staat is zichzelf snel te herstellen, is het wel het leven zelf. Een ineengestort bos wordt misschien niet in tien jaar weer een echt bos, maar de natuur weet in een mum van tijd weer een functionerend systeem vol gevarieerd leven op poten te zetten als wij haar daar de ruimte toe geven. En liefst werken we daar ook een beetje actief in mee.
De Kleine Grote Wereld wil mensen nieuwsgierig maken naar hun eigen natuurlijke leefwereld en ze laten zien dat alles wat daarin leeft – inclusief zij zelf – deel uitmaakt van een onvoorstelbaar complex en prachtig systeem. Wij spelen een belangrijke rol in dat systeem. Vaak in negatieve zin. Maar het kan ook in positieve zin. En of we daar zin in hebben, valt of staat met het zien – het écht zien – van het natuurlijke systeem om ons heen. Het is niet iets van ver weg, het is ook iets van jouw tuin, jouw balkon of het groene plantsoen in de straat. En bij elke stap die je zet onder de grond waarop je loopt. De natuur is overal. En ik daag je uit om haar te zien!