Hoe rijpt een pruim?
Onverwacht werd ik in mijn tuin geconfronteerd met de dingen die we niet weten.
Vroeger dacht ik dat voor de rijping van fruit alleen het zonnetje belangrijk was. Hangt het stukje fruit pal in de zon, goed in de gaten houden en er eerder bij zijn dan de vogels en wespen in de tuin. Maar één rondgang om de Opal, onze pruimenboom, leert mij dat het zonnetje niet de enige factor lijkt te zijn in het rijpingsproces. De rijpste pruimen hangen namelijk goed verscholen tussen dik gebladerte en nog frisgroene broeders en zusters. En zelfs tweelingpruimen, die siamees aan elkaar vergroeid zijn, rijpen niet gelijktijdig, ook al hangen ze op dezelfde plek. Hier en daar is de ene helft van de tweeling al diep paars en sappig zacht terwijl de ander nog bijna mintgroen in het zonlicht glanst, zoals op de foto hieronder.
Hoe dan wél?
Als zonlicht niet de enige rijpingsfactor is, wat speelt er dan nog meer mee? Hoe doet een boom dat, zijn vruchten laten rijpen? En doet de boom dat wel of doen de vruchten dat zelf? En zijn er misschien andere dingen die meespelen in de rijping, factoren van buiten de boom? Het viel me namelijk op dat veel van de vroegrijpe pruimen aangeprikt zijn door kleine insecten en dat die pruimen in plaats van zoetsappig een beetje melig zijn. Zou de boom zich tegen vraat proberen te beschermen door de vrucht in sneltempo te laten rijpen zodat er kans is dat de pit zich nog ontwikkelt en de boom zich toch nog kan voortplanten?
– watercolor and ink in Art Creation sketchbook
Onderzoek
De ene vraag na de andere schiet door mijn hoofd. Even later google ik ze, maar vind geen antwoorden. Die bestaan vast wel, maar niet zo één, twee, drie op mijn beeldscherm. Niet in het populaire domein. Artikelen zat over hoe je fruit op de fruitschaal sneller kunt laten rijpen of het rijpingsproces in de koelkast juist kunt stoppen. Maar hoe het rijpingsproces aan de boom verloopt, daar vind ik niets over. Daarvoor moet je waarschijnlijk de diepte in, de biologie.
De dingen die we niet weten
Maar hoe vaak gaan we daadwerkelijk de diepte in om antwoorden te vinden als we vragen tegenkomen?
Mijn plukrondje bezorgde me twee schalen vol pruimen en het diepe besef dat we zó veel niet weten. Dat we denken dat we weten hoe dingen in elkaar zitten, maar dat we ze dus misschien niet écht weten. En toen drong ook door dat we eigenlijk helemaal niet weten wat we niet weten. En van hoe de natuur in elkaar zit, weten we stiekem nog maar bar weinig. We weten veel kleine details. Er zijn specialisten van de kleinste, geïsoleerde onderzoeksgebieden. Maar er verschijnen meer en meer artikelen van onderzoeken waaruit blijkt dat het natuurlijke systeem als geheel anders in elkaar zit dan we dachten.
En toch nemen wij mensen elke dag beslissingen over dingen waar we dus misschien minder over weten dan we denken. En die beslissingen
hebben gevolgen voor onze natuurlijke omgeving. Antwoorden op dat probleem heb ik niet. Maar ik vind het wel iets om bij stil te staan. Misschien is het nog niet zo verkeerd om onszelf eens wat vaker vragen te stellen en daadwerkelijk op zoek te gaan naar antwoorden.Mocht jij iets weten over het rijpingsproces van pruimen en hoe het komt dat aan onze boom juist veel goed voor het zonlicht verscholen pruimen eerder rijp zijn dan die vol in de zon hangen, dan hoor ik dat heel graag. Reacties kun je onder dit bericht kwijt of via het contactformulier op mijn website.
Lees- en kijktip: Hier vindt u een interessant artikel en Brainwash talk over niet weten.