Zien we iets als we niet weten dat het bestaat?
In mijn fotoblog van vorige week kun je lezen over mijn verbazing bij het vinden van een flinke cluster paddenstoelen tijdens mijn eerste lentewandeling. Paddenstoelen in de lente? Ik wist wel dat Elfenbankjes en Tonderzwammen het hele jaar door voorkomen. Maar klassieke paddenstoelen, dat verraste me en deed de vraagtekens uit mijn hoofd springen. Klimaatverandering? Zeldzame soort? Extra warm plekje dat nog niet door de vorst was geraakt? Kwam het door het enorm rap afstervende bos waarin ze staan? Het móest wel een bijzondere oorzaak hebben, want paddenstoelen in het vroege voorjaar was toch niet normaal? Toch? Of wel? Heb ik ze eerder gewoon niet opgemerkt? Of bestaat er zoiets als voorjaarspaddenstoelen?
Ik maakte in elk geval een foto van deze cluster Gewone fluweelpootjes (Flammulina velutipes) een naar aanleiding daarvan deze tekening in mijn dagboek. En na identificatie op waarneming.nl zocht ik informatie op internet. Het Gewone fluweelpootje blijkt gewoon een winter- en lente paddenstoel te zijn. Helemaal niet zo bijzonder dat ik die in zo’n mooi cluster tegenkwam, dus.
Dit soort “ontdekkingen” houdt me bezig. Want als het heel normaal is dat er in de winter en lente paddenstoelen zijn, waarom heb ik ze dan nog niet eerder gezien? Of heb ik ze wel gezien, maar niet geregistreerd? We zien elke dag duizenden dingen zonder ze écht te zien. Ons brein kan eenvoudigweg niet alles registreren wat onze zintuigen waarnemen en ruimt beelden op voordat wij weten dat we ze gezien hebben. Maar daarnaast zeggen ze wel eens dat mensen alleen maar dat kunnen zien waarvan ze weten dat het bestaat. Wist ik het? Dat er in de lente ook zulke klassieke paddenstoelen voorkomen? Nu in elk geval wel. En door ze te tekenen, leg ik het niet alleen vast op papier. Ik heb gemerkt dat door bepaalde dingen te tekenen, al is het met stokpoppetjes en een balpen, ik gebeurtenissen en begrippen in mijn geheugen veranker. Nu vergeet ik het nooit meer. En er is nog iets anders gebeurd. Want nu voorjaarspaddenstoelen mijn aandacht hebben, ben ik nieuwsgierig geworden.
Zoekdrift geprikkeld
Nu wil ik graag nog méér voorjaarspaddenstoelen zien. Om mijn ontdekkingsreiste beginnen ben ik even aan het online speuren gegaan en heb een lijstje met paddenstoelen gemaakt die je in de lente zou kunnen zien. Ik heb er linkjes bij gedaan voor meer informatie en/of foto’s zodat je weet waar je naar zoekt als je de komende weken toch ook eens wil gaan snuffelen.
Voorjaarspaddenstoelenlijst
Natuurmonumenten noemt een aantal lentepaddenstoelen die voorkomen in de omgeving van Dwingelderveld. Voor mij niet bij de deur, maar misschien voor jou wel?
– Brandnetelschijfje
– Bokaalkluifzwam
– Elzenvlag
– Voorjaarskluifzwam
– Peer-jeneverbesroest
Deliciousmagazine schrijft dat de Morielje een voorjaarspaddenstoel is. En dat je ‘m kunt eten. Dat ga ik niet doen. Althans, geen wilde. Maar het is toevallig wel één van de paddenstoelen op mijn lijstje die ik graag eens wil zien omdat ik ze nog niet eerder zag. Wat dus niet zo gek is, want blijkbaar komt die dus voor in het voorjaar en dat was niet wanneer ik ze zocht. Wie weet heb ik met deze kennis meer geluk.
NB: Mocht je trek krijgen van het lezen van het artikel van de link, overweeg de Morieljes dan alsjeblieft ergens te kopen in plaats van ze te plukken. We zijn zo massaal in de natuur gaan wandelen sinds de coronatijd dat de natuur enorm belast wordt. Als we dan ook nog dingen uit het bos meenemen, verstoren we nog meer.
Het blad Natuurfotografie noemt naast de Kegelmorielje ook nog de Voorjaarsbekerzwam, kennelijk uiterst zeldzaam en ernstig bedreigd.
Het Natuurpunt van onze zuiderburen noemt in dit artikel behalve al eerder genoemde soorten ook de Kapjesmorielje, de Voorjaarspronkridder, de Harde voorjaarssatijnzwam, de Anemoonbekerzwam, Vroege leemhoed, Vroege bekerzwam, Dennekegelzwam en de Sleedoornsatijnzwam.
Ik lees in dit artikel dat de Voorjaarssatijnzwam wel onder de Meidoorn te vinden is. Die staan hier meer dan genoeg in de omgeving. Ik heb er zelfs één in mijn voortuin, een kleintje. Ik zal mijn ogen open houden.
Als ik terugblader door mijn waarnemingen, zie ik dat ik afgelopen februari de Voorjaarspronkridder (Calocybe gambosa) al heb gespot. Het is geen heel knappe foto, maar het is er dan toch één, he? Hij zat in de holte van een dikke omgezaagde boom in hetzelfde bosje waar ik de Fluweelpootjes zag, alleen was deze paddenstoel op de eerste lentedag alweer vergaan.
Tot besluit: Fluweelpootjes eten
In mijn zoektocht naar informatie over de Fluweelpootjes, kwam ik erachter dat je een kweekvariant, de Enoki, kunt eten en dat die gewoon in de winkel te verkrijgen is. Het zijn kleine, strakke bosjes dunne, langstelige kleine witte paddenstoeltjes. En daar ben ik nu natuurlijk ook nieuwsgierig naar. Ik ga zeker naar ze op zoek. Voor de echte liefhebber….zijn ze ook zelf te kweken. Maar zo eenvoudig als een kweekbak op je keuken is het niet. Hier moet je wel een die-hard liefhebber voor zijn, krijg ik de indruk.