Een tijdje terug dacht ik dat er een slechtvalk in onze tuin jaagde, weet je nog? Misschien was dat wel zo, want er schijnt hier nog een nestkast in de buurt te hangen, maar het kan ook zijn dat dít die jager was; een Sperwer!
Deze dame hadden we ook al eerder in de tuin gezien, op zigzagjacht tussen de bomen en struiken door achter “onze” turkse tortels aan. Maar dat ging zó snel dat we niet konden zien wat deze jager nou precies voor vogel was. Tótdat ze op een middag recht voor mijn werkkamer op die manier één van onze vaste turkse tortels greep en die pal voor mijn neus opvrat. Ze nam er ruimschoots de tijd voor, meer dan 80 minuten. Dus ik had ruimschoots de tijd om dit vast te leggen.
Ik heb bijna de hele tijd gefilmd. Van die opnamen heb ik deze video gemonteerd. Ondanks dat ik door een bemiezerd raam heen filmde toch nog supertoffe beelden uit gekregen, he?
Naast de video heb ik ook veel foto’s gemaakt. Ook niet super van kwaliteit, maar toch zeer de moeite waard, denk ik. Ik heb de mooiste uitgekozen:
Tussen het eten door, keek de sperwer voortdurend op, in een haast vast ritme, waardoor ik moeiteloos foto’s kon maken als ze opkeek.Ze wist dat ik achter het raam zat en keek me regelmatig recht in de ogen. Het was wel kicken dat ze blijkbaar vond dat ik geen gevaar voor haar vormde en dat ze de omgeving meer in de gaten hield dan mij. Dit was een mooi moment. De Sperwer besloot een tijdje uit te buiken. Ze zat overduidelijk bomvol en was er een beetje misselijk van, denk ik, want ze leek af en toe wat op te boeren en dan zette ze haar veren wat uit en kroop een beetje in zichzelf weg. Net zoals wij als we te lekker hebben gegeten en in een restaurant met een net iets te grote portie. En net zoals was, was ze overduidelijk rozig en voldaan. En ook rozig en voldaan bleef ze me zo nu en dan aankijken. Hier voelde het bijna als een bedankje voor de maaltijd. “Bedankt voor de weldoorvoede duif, bedankt voor de veilige plek en bedankt dat je me mijn gang liet gaan.” Hoe vol ze ook zat, na een tijdje uitbuiken, vrat ze gewoon weer verder. De hele duif ging op. Ik vroeg me af of ze misschien jongen had en moest zorgen dat ze die straks kon voeden. Ik heb geen idee waar ze haar nest heeft, dus ik weet het niet. Misschien eet een roofvogel wel alles op van wat ze vangt en laat ze alleen veertjes, botjes en pootjes achter…Na afloop lag de Turkse tortel te zwaar op de maag om gelijk weg te vliegen. Ze vloog met een restje duif de pergola in, maar ze was in haar eentje al te zwaar om er vandoor te vliegen. Ze besloot tot een uitgebreide poetsbeurt en pas toen ze weer spik en span was, vloog ze er vandoor. Binnen een mum van tijd vloog ook het reststukje duif er vandoor. In de bek van de ekster die al enige tijd op afstand had afgewacht of er iets voor hem over zou blijven.
